حالا قرنی است که موحدانه تحقیق و زندگی کرده است، از همان زمان که در جوانی قدرت قلم و شیوایی روایت و ترجمه‌اش زعمای فرهنگ را مجذوب کرد، چراغ دانش به دست گرفت و تا این روزگار پیرانه‌سری که خود پیر دیر است، حافظ دانش و روشنایی بوده و آثارش «فصوص» حکمت‌های معنوی است.
ادامه‌ی خواندن
سعید راد بازیگر توانمند سینمای ایران یک مرداد ۱۴۰۳ چشم از جهان فروبست، مردی بلندبالا که روزگاری قهرمان سینمای روشنفکری و بدنه بود، با «خداحافظ رفیق» «امیر نادری» قد کشید و با «صادق کرده» «ناصر تقوایی» به ثبات رسید و با «سفر سنگ» «مسعود کیمیایی» به فئودالیسم ریشه‌دار ایرانی پایان داد، بعد از انقلاب با «عقاب‌ها» «ساموئل خاچیکیان» دوباره اوج گرفت؛ اما به‌اجبار ممنوع‌التصویر شد و ۱۸ سال از سینما و وطن دور ماند. او در فصلی دیگر از زندگی حرفه‌ای و کاری با «دوئل» «احمدرضا درویش» به سینما و ایران بازگشت و. سعید راد از اواسط ۱۴۰۲ گرفتار دردی جانکاه شد و در سه مرداد ۱۴۰۳ در خاک وطن آرام گرفت. به بهانه چهلمین روز از درگذشت او مروری به کارنامه‌اش کرده‌ایم که بد نیست.
نوشته: الهه خسروی
خوانش و تنظیم: حسین قره
مینی‌سریال در انتهای شب از آن کارهایی بود که بدون هیاهو و جنجال تلاش کرد تا زندگی را عین زندگی روایت کند و به نفع خانواده و ارزش‌های در حال نابودی آن تصویر سازی کرده و برای آن مصداق یافته و در عمق یک روز کش‌دار – که پس‌زمینه آن فراموشی مادری است و برف – شعله‌ای هر چند کوچک را روشن نگه دارد.
ادامه‌ی خواندن
کارش را سال‌ها پیش از انقلاب با تئاتر آغاز کرده بود و در استودیوهای دوبله به‌جای شخصیت‌های روی پرده دیالوگ می‌گفت؛ از سال ۴۲ و از نوزده‌سالگی روی صحنه رفت؛ اما با عباس جوانمرد گوهرش کشف شد و به بازیگری حرفه‌ای روی صحنه بدل شد.
ادامه‌ی خواندن