مروارید ساخته سیروس حسن پور دو فصل مجزا به لحاظ تصویر برداری داری دارد. تصویر برداری در آب ، تصویربرداری در خشکی . این اثر شاید یکی از متفاوت‌ترین فیلم‌های ایرانی است که فصل مهمی از آن نه روی که زیر آب می‌گذرد و به همان میزان که ماهی‌ها و آبزیان خیال انگیزند ،‌ اثر تلاش می‌کند تا خیال انگیز باشد، اگرچه در لحظه‌هایی این اتفاق رخ می‌دهد اما بسیاری از رویدادهای فیلم به این سمت حرکت نمی‌کنند .
فیلم نامه نویس  قصه ای را در دل قصه ای دیگر می‌گذارد، به این ترتیب که خواهر و برادر کوچکی که پدرشان نارسایی قلبی پیدا کرده است و دیگر نمی‌تواند از دریا مروارید بیاورد و به بیمارستانی در تهران منتقل شده اگر به حیات لاک‌پشتی کمک کنند تا بچه‌هایش سلام به دریا بازگردند، می‌توانند امیدوار باشند خیر و برکت به جزیره برخواهد گشت و حال پدرشان خوب خواهد شد . آن‌ها به لاک‌پشت کمک می‌کنند اما او هدیه‌ای بزرگ‌تر به آن‌ها می‌دهد و آن مروارید سیاه است که نایاب است و ارزشمند که می‌توانند خرج مداوای پدر بیمار خود را هم بدهند . ادامه‌ی خواندن←