روزنامه ایران ندا سیجانی : بمپور زادگاه او در ۸۳ سال پیش است. منطقهای که حال و هوای کویر را در چهره شیرمحمد اسپندار بخوبی نمایان میکند. موهای جوگندمی و خطهای صورتش نشان از گذر زمان سختی دارد که بر او گذشته است. شیرمحمد صدای آشنای این سرزمین است. اشتیاق مصاحبه با مرد کهن دونلی نواز، سبب شد سرانجام در آخرین ساعات روزی که برای مراسم تجلیل به تهران آمده بود، در فرودگاه مهرآباد با او به گفت و گو بنشینم. زمانی که برای نخستینبار به چهره سیهچرده او نگاه کردم، چشمانش رازهایی را در خود نهفته داشت که تنها میتوانستی با شنیدن صدای نی، پی به اسرار مرد کویر ببری. او ترجیح میدهد به جای حرف زدن دونلی بنوازد. شیرمحمد معتقد است با این ساز بهتر میتواند سخن بگوید. دستاری که به دور گردن خود میاندازد به گفته شیرمحمد صندلیاش محسوب میشود. او با «دونلی» صدای کویر را به گوش دنیا رساند. جسم نحیف وی از گذران زندگی سخت در جنوبیترین نقطه ایران – سیستان و بلوچستان – حکایت دارد. شیرمحمد اسپندار کارمند وزارت ارشاد است و امرار معاش او تنها با اندک حقوق بازنشستگی تأمین میشود. نابغه موسیقی بلوچستان امروز در خانه ساده و فقیرانه خود در بمپور زندگی میکند و شهردار بمپور تصمیم دارد این خانه را به موزه تبدیل کند. بیش از۶۰ سال است که هنر زیبا اما مشکل «دونلی» نوازی را در سینه محفوظ نگاه داشته و صاحب دکترای افتخاری موسیقی سنتی از کشور فرانسه و دیپلم افتخار نوازندگی در ایران است. شیرمحمد سالهاست با دستان پینه بستهاش از عمق تاریخ سرزمیناش سخن گفته است. اما امروز میگوید: «دونلی یعنی شیرمحمد»، سازی که ای کاش با شیر محمد به پایان نرسد. ادامهی خواندن
پیرمرد با نیهای خستهاش / گفتگو با شیرمحمد اسپندار
۱ پاسخ