این روزها ساز موسیقی کوک نیست و انگار در سه گاه گیر افتاده است ، جز مویه ، خزان و مغلوب و… ردیف و گوشه ای ، گوشه دلش را نمی گیرد . خبر پشت خبر که اگر نی داوودی«کسایی »خاموش ماند ، زخمه های مجنون وار« سروراحمدی» هم نیست شد . یعنی رفت که رفت . و نه سنتی است پاسدار آن زخمه ها و نغمه ها نه مرده ریگی که خیالی داشته باشد برای حفظ  این خاطره ی بشری . ادامه‌ی خواندن←