بایگانی ماهیانه: فوریه 2012

سخنرانی بهرام بیضایی درباره‌ی تئاتر ژاپن

بهرام بیضایی استاد همه کسانی است که دستی به آتش نمایش دارند، چه قبول داشته باشند، چه نه. چه با او موافق باشند چه نه. تأثیر او غیر قابل انکار است. او به غیر از آن که نمایشنامه نویسی نوپای ایرانی را استحکام بخشید و با نمایشنامه های درخشان به همه نشان داد چگونه می‌شود نمایشنامه با اقتباس از آیین‌ها یا برگرفته از متون کهن و مدرن نوشت و خوب نوشت. نمی‌خواهم زیاد گویی کنم و از تسلط بی نظیر او به نثر و زبان دوره های مختلف تاریخی ایران بگویم که آگاهان می‌دانند او چه کرده است. من در آینده ای نه چندان دور مروری به همه آثار او خواهم و در حد بضاعت زوایایی که از کارها او درک کردم را با شما به اشتراک خواهم گذاشت. ادامه‌ی خواندن

مینیمال به چه درد می خورد

پرسشی اساسی مرا به خود مشغول کرده بود ، آیا یک داستان خیلی خیلی کوتاه- اگر ترجمه خوبی برای مینیمال باشد – ، می تواند دردها ، رنجها ، دغدغه ها وبه قول اصحاب فکر، مسایل ابدی وازلی را طرح کند . اصلا چگونه می شود دربستری محدود درحد یکی دوخط یا نهایتا یکی دوپاراگراف ، موقعیت انسان امروز را چلاند وبعد به خوردش داد . شاید شما از طرفداران پروپا قرص مینیمالیست باشید وازجواب های دم دستی تا جواب های بنیادی وعمیق درچنته داشته ومثل پوتک به مغز من بکوبانید که :” مخاطب امروزحوصله روده درازی مولف را ندارد ونویسنده باید زود حرفش را بزند وبرود پی کارش ” ، ” در روزگار مرگ مولف هنوزطرف ( که احتمالا مقصود من و… باشیم ) درخیال خود به دنبال دردهای ازلی وابدی است ” . ” این بابا کجاست ، دنیا دنیای نانوتکنولوژی است ، همه چیز کپسوله شده . ادامه‌ی خواندن